143 ‚110. De quaerenda communi societatis humanae utilitate. "Natura et oflicium homines impellit, ut non id solum ‚quod ipsis'est utile parent, sed etiam communis lIumanae societatis com- moda quaerant. .u'Detrahere.igitur aliquid alteri, et hominem :hominis incommodo suum augere commodum, ımagis est contra naturam,. quam mors, quam paupertas, quam dolor, quam:cetera, quae'possunt aut corpori accidere, aut rebus externis.: Nam principio tollit conyictum humanum et so- cietatem.» ' Si enim sic erimus aflecti, ut proptersuum quisque emolumentum spoli- et aut violet alterum, disrumpi necesse est eam;:'quae maxime est secundum :naturam, humani generis societatem. Ut si unum- quodgue membrum sensum hunc haberet, ut. posse putaret se valere, si proximi mem- bri valetudinem ad se traduxisset, debilitari et interire totum corpus necesse esset; sie si unusquisque nostrum rapiat ad se com- moda aliorum, detrahatque quod cuique possit, emolumenti sui gratia, ‚societas 'ho-